همه چیز برای شما

تریلر                                                                                      download

کارگردان : Robert Schwentke

نویسنده : Brian Duffield ، Akiva Goldsman

منتقد : میثم کریمی

« شورشی » نام دومین قسمت از کتاب نوجوانانه خانم ورونیکا راث می باشد. البته به رسم سنت اخیر در هالیوود، کتاب سه گانه خانم راث در دنیای سینما تبدیل به چهارگانه شده و در واقع آخرین قسمت از این داستان در سینما در دو قسمت تهیه و ساخته خواهد شد تا بتواند سود هنگفتی که این دسته از آثار به جیب تهیه کنندگانش سرازیر می کنند را بدست آورد. کتاب « شورشی » در کشور عزیزمان با ترجمه خانم هدیه منصورکیایی توسط انتشارات نوروز هنر به چاپ رسیده و به راحتی قابل دسترس است.

داستان فیلم درست از جایی آغاز می شود که قسمت اول به پایان رسیده بود. تریس ( شیلین وود ) و فور ( تئو جیمز ) پس از فرار به بیرون دیوارها و خارج شدن از جامعه تحت کنترل جنین ( کیت وینسلت ) با گروه هایی در بیرون از مرز روبروه شده اند که با یکدیگر متحد هستند و یک هدف دارند؛ گروهی که Amity نام دارد و توسط زنی به نام جوآن ( اوکتاویا اسپنسر ) سرپرستی می شود، زنی که تریس نمی داند آیا او هم قدرت ماوراء طبیعی دارد یا خیر و...

یکی از ایرادات مشخصی که به قسمت اول با نام « ناهمتا » وارد بود، عدم پرداخت مناسب شخصیت ها و همچنین گنگ بودن فضای فیلم بود. رابرت شانکه با درک مناسب این موضوع ، برای ساخت قسمت دوم تمرکز خود را بر بسط و گسترش خرده داستانهای روایت شده در قسمت اول و همچنین پرداخت مناسب شخصیت های داستان از جمله فور قرار داده است.

در « شورشی » علی رغم اینکه تریس همچنان به عنوان نقش اصلی در داستان حضور دارد اما این فور است که به کانون توجه فیلم مبدل شده و در این قسمت اطلاعات بیشتری از او و گذشته اش در اختیار مخاطبین قرار داده می شود. این اتفاق مثبت باعث شده تا بخش کمی از مشکلات شخصیت پردازی در قسمت دوم کاسته شود و بالاخره بتوان کمی از فراز و نشیب های روحی شخصیت های داستان را درک کرد.

همچین « شورشی » به بخش هایی از زوایای زندگی افراد و گروه های مختلف نیز می پردازد؛ موضوعی که در قسمت اول به صورت گنگ و مبهم به آن اشاره می شد و سازندگان تلاش لازم را برای معرفی دنیای فیلم و آدمهایش بکار نبسته بودند. اما در قسمت دوم رابرت شنکه کارگردان این فیلم، زمان بیشتری را برای معرفی این گروه ها اختصاص داده و خوشبختانه مخاطبین و مهمتر از همه خوانندگان کتاب نیز می توانند بالاخره دیگر گروه هایی که که در کتاب حضور فعالی داشتند و در فیلم خبری از آنها نبود را « شورشی » رویت کنند.

اما « شورشی » با تمام بهبودی که نسبت به نسخه اول پیدا کرده، کماکان در دنیایی سِیر می کند که درک آن و آدمهایش کار مشکل و طاقت فرسایی است؛ ایرادات فیلمنامه و حفره های منطقی چنان در « شورشی » سایه افکنده که لذت تماشای این اثر را برای تماشاگر بزرگسال تقریبا غیرممکن می سازد. متاسفانه بازیگران بزرگسال « شورشی » که اتفاقا همگی آنها اسکاری هم هستند ( از کیت وینسلت گرفته تا اکتاویا اسپنسر ) ایفاگر شخصیت هایی هستند که در کمترین میزان ضریب هوشی قرار دارند؛ مخصوصا جنین که در « شورشی » در راس دسته بدها قرار دارد و می بایست مغز متفکر سیستم باشد اما وظیفه انجام دادن انواع و اقسام حماقت های هیجان انگیز فیلم به وی سپرده شده است! حماقت هایی که اغلب با ساده ترین ترفندها توسط نوجوانان فیلم به شکست می انجامد.

اکشن و ضرباهنگ « شورشی » در مقایسه با « ناهمتا » از بهبود نسبی برخوردار شده و می توان در جریان فیلم چندتایی مبارزه هیجان انگیز مشاهده کرد که می تواند باعث برهم خوردن آدرنالین طبیعی خون گردد. کیفیت CGI فیلم مخصوصا در سکانس آتش سوزی تحسین برانگیز است و می تواند توجه هر تماشاگری را به خود معطوف کند.

بازی شیلین وودلی در « شورشی » در مجموع رضایت بخش است. وودلی که رفته رفته در حال تبدیل شدن به جنیفرلارنس دیگری در هالیوود است، توانسته تایید نوجوانان را برای حضور در این سری از داستانها بدست بیاورد و این موفقیت نوید روزهای بهتری را برای وی به همراه دارد. تئو جیمز که فیلم اینبار فرصت بیشتری در اختیار او قرار داده نیز روی هم رفته قابل هضم است به شرط آنکه در قسمت های بعدی کمتر وارد بُعد احساسی شود! اما بازی ستارگان « شورشی » ابدا در حد و اندازه های نامشان نیست. کیت وینسلت با سابقه درخشان هنری اش در نقش جنین، ناامید کننده تر از هر زمان دیگری است و برای نائومی واتس و اکتاویا اسپنسر نیز نمی توان دلیل قانع کننده ای برای حضور در فیلم یافت.

« شورشی » بطور مشخص متعلق به دنیای نوجوانان است و برای لذت بردن از فیلم نیازمند داشتن سن و سال نوجوانی می باشید. داستان فیلم ساده و پر از ایراد است. داستان قهرمانان نوجوانی که قرار است دنیا را از چنگال آدم بزرگ ها نجات دهند و در این میان گاها صحبت های احساسی هم میان خودشان رد و بدل کنند که اتفاقا آن هم پخته نیست و فضایی نوجوانانه دارد. با اینحال، پرورش تمام این سادگی ها در قسمت دوم بهبود داشته و جلوه های ویژه و اکشن فیلم نیز پیشرفت قابل توجهی داشته اند. پیشرفت یک اثر نوجوانانه در مقایسه با قسمت قبل آن، می تواند یک پیروزی تلقی شود چراکه اغلب دیده شده این آثار در مقایسه با قسمت قبل از افت محسوسی برخوردار می شدند؛ اتفاقی که برای « شورشی » رخ نداده است.

دومین قسمت از سری Divergent، که Insurgent نام دارد، داستان تری پریور (شایلن وودلی) و فور (تئو جیمز) و گروه “دیورجنت ها” را ادامه می دهد که با سیستم حکومت پنج جناهی شهر آخرالزمانی شیکاگو سازگار نیستند. این جناح ها شامل ابنگیشن، امیتی، کاندور، دانتلسو ارودایت می شوند. پس از وقابع فیلم Divergent – به خصوص حمله‎ی ویرانگر جناح ارودایت به ابنگیشن – تریس و فور، همراه با کالیب برادر تریس و عضو جناح دونتلس پیتر هیز (مایلز تلر) به عنوان تبعیدی در جامعه‎ی آمیتی زندگی می کنند، و منتظر هستند تا به یاران قدیمی خود بپیوندند تا جینین متیوز (کیت وینسلت) را به قتل برسانند.

با این حال، زمانی که جینین یک سازه‎ی باستانی را که به “بنیان گذاران” (مردان و زنانی که دو قرن پیش سیستم حکومت پنج جناهی را تاسیس کردند) ارتباط دارد کشف می کند، او اعلام حکومت نظامی کرده و منابع جناح های دانتلس و ارودایت را برای شکار کردن دیورجنت ها و بیرون آوردن تریس و فور از پناهگاهشان متحد می کند. این دو نفر که دیگر در امیتی در امنیت نیستد، تمام تلاش خود را می کنند تا سیستم جناحی را به طور کامل لغو کنند.

با این وجود، در حالی که سایر فرانچایز های برگرفته از رمان های نوجوانان اغلب در برخورد های رمانتیک و ملودرام کوچک باقی می مانند، Insurgent در سرعتی ثابت حرکت می کند تا مطمئن شود قسمت های آینده تریس و فور را در جهاتی تازه حرکت خواهد داد. در حالی که که تریس در فیلم Divergent در مرکز صحنه قرار گرفت، و بییندگان را بیشتر با شیکاگو آخرالزمانی آشنا کرد، Insurgent تاکید و تمرکز بسیار بیشتری روی فور دارد.

تریس هنوز هم شخصیت اصلی فیلم است اما، این بار، طرفداران Divergent نیز مسئولیت در پیش بردن داستان را بر عهده دارند، آنها به کارگردان رابرت شونتکه اجازه می دهند تا گذشته‎ی مرموز فور را با معرفی بازیکنان جدید و ساختار جناحی به طور کامل اکتشاف نشده در هم آمیزد که داستان محوری Insurgent را بهتر جلو می برد.

متاسفانه، وودلی کار های کمتری برای انجام دادن در قسمت دوم دارد، و حتی با اینکه او وسیله‎ای برای داستان بزرگتر است، تریس بیشتر مدت زمان Insurgent را فلج شده توسط استرس پس از حادثه از اعمال خود در Divergent می گذراند. روی کاغذ، و 500 صفحه رمان، مدت زمان کافی برای توسعه و پایان رساندن احساس گناه، نفرت از خود، و وحشت تریس وجود دارد. با این حال، در فیلمی 119 دقیقه‎ای، این شخصیت به ندرت درام احساسی یا تحریک کننده ذهن را ارائه می دهد.

در هسته‌ی خود، Insurgent داستانی درباره‎ی خود قبولی و بخشش است اما دنیای Divergent پر از تعداد زیادی پیچش های داستانی، شخصیت ها و آزمون های روانگردان است تا درد تریس را کاوش کند. در عوض، با اینکه شونتکه تمام کار های لازم را برای داستانی استاندارد از غلبه بر غم و اندوه انجام می دهد، Insurgent مثالی کلاسیک از گفتن به جای نشان دادن است – همراه با کمی درام متنوع برای بهتر کردن تریس یا وخامت وضعیت روانی او. عدم توسعه واقعی شخصیت مخصوصا پس از نقش های به یاد ماندی وودلی در The Descendants و یا The Fault in Our Stars باعث ناامیدی می شود. Insurgent در بهبود دادن بعضی جنبه های Divergent موفق شده اما این سری هنوز کار زیادی برای تبدیل کردن بازیگر نقش اصلی با کیفیت خود به شخصیتی به یاد ماندنی دارد.

حتی با اینکه ترس و فور محروم شده هستند، آنها هنوز هم مقدار زیادی نسبت به بازیگران فرعی فیلم بهتر معین شده (و موثر) می باشند؛ که اگر وینسلت را در نظر نگیریم، می توان آنها را به کاتالیزورهایی که داستان را پیش می برند معرفی کرد. تلر و الگورت هر دو قوس های شخصیت تاثیر گذاری دارند اما به طور ناگهانی در داستانی قابل پیش بینی قرار می گیرند که چیز های کمی را درباره‎ی شخصیت و گذشته‎ی آنها فاش می کند. طرفداران جای کورتنی، مگی کیو، و یا مکی فایفر همچنین متوجه خواهند شد که نقش های این بازیگران کاهش یافته است – که اطلاعات کمی را درباره‎ی تغییرات شخصیت ها طی سیستم جناحی در اختیار ما می گذارد.

همین ها را می توانیم برای وینسلت در نقش جینین بگوییم. با وجود در اختیار داشتن مدت زمان بیشتر در Insurgent، شخصیت منفی زن کاریکاتوری بدون ادویه است که به عنوان باهوش ترین فرد در باهوش ترین جناح به ندرت چیزی خردمندانه یا سرگرم کننده می گوید.

همان طور که گفته شد، در آنسوی توسعه‎ی افسانه شناسی جهان Divergent، فیلم Insurgent همچنین به طور چشمگیری کیفیت و تاثیر گذاری خود در روی صحنه را به همراه تعدادی از جلوه های بصری منحصر به فرد افزایش می دهد. بینندگان به احتمال زیاد تلاش های فیلم برای غافلگیری آنها را پیش بینی خواهند کرد، در حالیکه پیچش های داستانی ضعیف می شوند، جلوه های بصری زیبا حس مقیاس و تخیل را به بیننده منتقل می کنند که نبود آن در قسمت اول به شدت احساس می شد.

همانند فیلم Divergent قبل از آن، Insurgent کار چندانی برای درخشیدن در میان فیلم های برگرفته شده از کتاب های نوجوانان انجام نمی دهد، اما این فیلم قدمی در مسیر درست برای سری Divergent است – و هنوز هم از فیلم های ملودرام بدنام تر ژانر (بخوانید: Twilight) بسیار بهتر می باشد. با این حال، در حالی که Insurgent پرشی قابل توجه برای سری Divergent به شمار نمی آید، و دلیلی قانع کننده برای تماشا شدن توسط افرادی طرفدار آن نیستند نیست، Insurgent اصطلاحاتی قابل توجه را که برای فیلمی باکیفیت نیازمندند شامل می شود – در حالی که برای ساختن مسیری جدید و جذاب برای این چهارگانه عاجز است.

پوستر های فیلم :

بازیگران :

شایلن وودلی در نقش تریس

تئو جیمز در نقش فور

آنسل ارگوت در نقش کالب

کیت وینسلت در نقش جیناین

اشلی جاد در نقش ناتالی

مایلز تلر در نقش پیتر

جی کارتنی در نقش اریک

مگی کیو در نقش توری

عکس ها :

بر روی آن ها کلیک کنید